Terwijl Europa commissies samenstelt, bouwt Tesla, Inc. robots. Recente glimpen van de proefproductielijn van de Optimus humanoïde robot in Fremont, Californië, hebben een verhit debat ontketend over de steeds grotere kloof tussen Amerikaanse daadkracht en Europese bedachtzaamheid. De beelden van humanoïden die als auto’s worden geassembleerd, samen met CEO Elon Musks recente projectie van een jaarlijkse productie van tot wel een miljoen eenheden op de proeflijn, staan in schril contrast met het doolhof van regelgeving en ethische commissies van de EU.
Het commentaar van robotica-insider Ilir Aliu vat het sentiment perfect samen: “Amerika en China bouwen robots. Europa bouwt commissies.” Zijn kritiek benadrukt een groeiende frustratie binnen de Europese tech-scene. Het continent beschikt over talent van wereldklasse, maar dat talent wordt in toenemende mate aan banden gelegd en verlamd door een cultuur die prioriteit lijkt te geven aan preventieve regulering boven de brute kracht van iteratieve vooruitgang. Het kernprobleem is niet een gebrek aan vaardigheden, maar een gebrek aan toestemming om deze snel in te zetten, wat een zelfopgelegd innovatieplafond creëert dat de adem beneemt.
Waarom is dit belangrijk?
Dit gaat niet alleen over Tesla of één humanoïde robot. Het is een real-time casestudy van uiteenlopende innovatiefilosofieën. De VS en China zijn verwikkeld in een race met hoge inzetten om te automatiseren, waarbij ze robotica zien als cruciale infrastructuur voor toekomstige economische en productieoverheersing. Europa, ondertussen, riskeert zichzelf met verve de irrelevantie in te reguleren. Door te optimaliseren voor absolute veiligheid en theoretische ethische perfectie, zou het wel eens kerngezond, maar hopeloos achterop geraakt kunnen zijn. Het gevaar is dat terwijl sommigen de toekomst bouwen, anderen gevangen zitten in het notuleren van vergaderingen over hóé het gebouwd zou moeten worden.
