De Italiaanse firma Oversonic Robotics S.p.A. stuurt haar cognitieve humanoïde robot, RoBee, de gezondheidszorg in, en bewijst daarmee dat je niet per se benen hoeft te hebben om een ster te zijn. Nee, RoBee kiest voor wielen, want pragmatisme boven parkour. Tijdens een recente demonstratie op Bloomberg Live presenteerde CEO Paolo Denti het RoBee M prototype, een versie die specifiek is ontwikkeld voor klinische omgevingen zoals ziekenhuizen en revalidatiecentra. Denk aan: minder drama, meer efficiëntie. De robot is ontworpen om medische professionals te ondersteunen door routinetaken af te handelen, zodat het personeel zich kan richten op échte patiëntenzorg – oftewel, de menselijke touch.
In tegenstelling tot de parkour-beoefenende bipeds die de robotica-headlines domineren (ja, Boston Dynamics, we kijken naar jou), kiest RoBee M voor een meer gegronde aanpak. Hij navigeert door ziekenhuisafdelingen met behulp van een autonome mobiele basis – in wezen ‘schaatsen’. Een verstandige, zij het minder flitsende, keuze voor de lange, vlakke gangen van medische instellingen. Geen capriolen, wel vooruitgang. De ‘M’-serie robot is uitgerust met Wi-Fi 6 en 5G-gereedheid voor naadloze integratie met elektronische patiëntendossiers en kan tot 8 uur opereren op één enkele lading. Lang genoeg om een dubbele dienst te draaien, zonder koffiepauzes. Zijn doel is niet om verpleegkundigen te vervangen (gelukkig maar, want wie moet dan de moppen tappen?), maar om te fungeren als een onvermoeibare assistent voor autonome logistiek, patiëntbewaking en het begeleiden van patiënten bij voorgeschreven oefeningen.
Waarom is dit belangrijk?
De strategie van Oversonic met RoBee belicht een cruciaal debat in de humanoïde robotica: functionaliteit versus nabootsing. Hoewel volledig bipedale robots ronduit ingenieuze staaltjes techniek zijn, kunnen hun complexiteit en kosten buitensporig zijn. Soms moet je gewoon even realistisch zijn. De wielenbasis van RoBee is een bewuste afweging: stabiliteit, energie-efficiëntie en onmiddellijke bruikbaarheid in gestructureerde omgevingen zoals ziekenhuizen krijgen voorrang boven de universele mobiliteit van benen. Denk eraan als de SUV van de robotica: minder flashy, maar brengt je wel waar je moet zijn. Deze aanpak suggereert dat de eerste golf van echt nuttige humanoïde robots in gespecialiseerde vakgebieden misschien niet zal lopen, maar zal rollen – stil en efficiënt – hun nieuwe banen in. En wie weet, misschien winnen ze daar wel een Peabody voor.
