De uitdrukking “fataal motorongeluk” is een deprimerend veelvoorkomende kop geworden. Ondanks al het gepraat over vrijheid en de open weg, is de realiteit dat motorrijden je uitzonderlijk kwetsbaar maakt. Per afgelegde mijl is het sterftecijfer voor motorrijders bijna 22 keer zo hoog als dat van inzittenden van auto’s. Het is een statistiek die elke rijder achtervolgt. Terwijl autofabrikanten auto’s volproppen met autonome veiligheidsnetten, heeft tweewielig transport grotendeels vertrouwd op de vaardigheid van de rijder en een beetje leer. Yamaha stelt echter een radicale vraag: wat als de motorfiets zelf weigerde je te laten vallen?
Maak kennis met de Yamaha Motoroid, een concept zo waanzinnig futuristisch dat het rechtstreeks uit een cyberpunkfilm lijkt te rollen. Voor het eerst onthuld in 2017, is dit niet zomaar een motorfiets; het is een zelfbalancerende, AI-aangedreven entiteit die een nieuw soort relatie tussen rijder en machine wil creëren. Dit is de fysieke manifestatie van Yamaha’s Jin-Ki Kanno-filosofie – de verleidelijke opwinding die je voelt wanneer je één wordt met je machine. Maar hier gaat die eenheid minder over pure rijdersvaardigheid en meer over een symbiotische samenwerking met een intelligente co-piloot.
De geest in de machine die niet omvalt
Dus, hoe werkt het? De magie schuilt in een gepatenteerde technologie genaamd het Active Mass Center Control System (AMCES). In plaats van te vertrouwen op gyroscopen, verschuift de Motoroid actief zijn eigen zwaartepunt. De accu, het zwaarste onderdeel, fungeert als een dynamisch tegengewicht en beweegt om de motorfiets perfect in balans te houden, zelfs stilstaand. Hij kan op commando van zijn standaard komen, het gezicht en de gebaren van zijn eigenaar herkennen, en hen volgen als een loyale, metalen jachthond. Dat is een niveau van toewijding waar je hond alleen maar van kan dromen, en hij kauwt niet op je pantoffels.
Het doel is om een machine te creëren die minder als een werktuig en meer als een levend wezen aanvoelt. Het originele concept en zijn opvolger, de Motoroid2, verkennen dit idee met haptische feedbacksystemen en een chassis dat lijkt te ademen en te reageren. De Motoroid2 introduceerde zelfs een “LEAF”-structuur, een haptische interface die zich om de rijder wikkelt, hun houding detecteert en intenties zonder woorden communiceert.
Van concept naar… centaur?
De evolutie van Motoroid naar Motoroid2 verlegde de grenzen nog verder. Het vervolg beschikt over een unieke achterbrug waardoor de achterkant van de motorfiets onafhankelijk van de voorkant kan leunen, wat de stabiliteit verbetert. Het doet ook afstand van traditionele sturen ten gunste van vaste handgrepen, wat de rijervaring fundamenteel verandert. Motoroid2 stelt zelfs nieuwe rijposities voor, waaronder een “centaur”-modus waarbij de rijder kan opstaan, waardoor het bovenlichaam volledig vrij is terwijl de machine de balans beheert. Het is een gedurfde visie, die een toekomst suggereert waarin de fysieke eisen van het rijden door de motor worden beheerd, waardoor de rijder simpelweg in het moment kan bestaan.
Hoewel dit voor puristen die leven voor de uitdaging van het beheersen van een krachtige machine als ketterij kan klinken, is Yamaha’s visie geworteld in een veiligheidsconcept dat het Jin-Ki Anzen noemt. Deze filosofie gelooft dat het combineren van menselijke vaardigheden met intelligente machine-assistentie een veiligere wereld kan creëren voor motorrijders.
Onze robotoverlords op twee en vier wielen
Deze trend van het overdragen van controle aan silicium is niet uniek voor Yamaha. Het is dezelfde fundamentele belofte achter autonome voertuigen. Hoewel de Motoroid nog een concept uit de verre toekomst is, kruipen voertuigen zoals de Tesla Cybercab al langzaam richting een bestuurderloze realiteit op de openbare weg. Zoals we onlangs behandelden, demonstreren Tesla’s nieuwste autonome systemen steeds geavanceerdere manoeuvres, hintend op een toekomst waarin robots niet alleen onze chauffeurs, maar ook onze beschermers zijn. Tesla FSD v14: Nu ook gebaren van mensen herkend
De kernvraag is voor zowel een zelfbalancerende motorfiets als een zelfrijdende auto dezelfde: zijn we bereid ultieme controle in te ruilen voor ultieme veiligheid? Voor motorrijders zijn de belangen aantoonbaar hoger. De viscerale verbinding met de machine en de weg is voor velen het hele punt.
Voor nu blijft de Motoroid een experimenteel platform, een ontwerp- en engineeringstudie in plaats van een productieprototype. De zelfbalancerende technologie zal waarschijnlijk eerst doorsijpelen naar toegankelijkere scooters, waardoor rijden gemakkelijker wordt voor beginners. Maar de grotere visie die het vertegenwoordigt is diepgaand. Het is een toekomst waarin de term “fataal motorongeluk” eindelijk een overblijfsel van een vervlogen, gevaarlijker tijdperk zou kunnen worden. Of rijders een motor zullen omarmen die weigert te vallen, of het zien als een zielloze automaat, valt nog te bezien. Eén ding is zeker: de zijwieltjes van de toekomst zullen van code zijn gemaakt.
